Bez tytułu

Sama nie wiem. Miałam pisać dopiero w sobotę, ale nie mam z kim porozmawiać, a i tak nikt tego nie czyta, więc... Nie wiem kim chcę być kiedyś, jedyne czego jestem pewna to to, że chcę być zapamiętana i ważna. JA nawet nie wiem kim jestem teraz, więc czego oczekuje... Może i to śmieszne, ale podziwiam te wszystkie znane blogerki i youtuberki. Ja nie odważę się chyba nigdy prowadzić vloga tylko dlatego, że bałabym się czy sobie poradzę i szczególnie tego co inni pomyślą. Doskwiera mi niestety bardzo brak przyjaciół, a zaczynam myśleć, że to wszystko tylko i wyłącznie przeze mnie. Wszyscy mnie zostawiają- bardzo często ostatnio to mówię i myślę, a może to przeze mnie. Przez prawie cały czas czuję ból i smutek, jestem bliska płaczu. Słucham smutnej muzyki i czytam poezje, żeby znaleźć ten ból, ale nie potrafię odczuwam tylko jego skutki, ale nie powód. Potrafię płakać już nawet na bajkach dla dzieci, a jak zacznę to nie mogę przestać. Wiem już co oznacza zakładać maskę, bo czasem sama to robię, czemu? Czyżby następne pytanie! Ten ból to może tęsknota lub samotność, albo coś jeszcze innego. Sama nie wiem. Dziękuję za wysłuchanie.

Moja inspiracyjna piosenka: Solid Ground- Marcusa Foster'a     Jest po prostu piękna.

                                                                                                                                                    Zuza